JAN DEKKER VRIJWILLIGER VAN HET JAAR
Op maandag 30 november is het rond 19.30 uur behoorlijk druk bij Schaakmat. Voorzitter Wim Duijvesteijn verschijnt in zijn goede pak en verstopt meegenomen bloemen. Verder arriveren vele bekenden die toch niet wekelijks bij Schaakmat langskomen. De voorzitters van SIO (Leen Kemeling), Lierse (Pascal van Dijk) en Regina Pacis (Wim de Lange). Maar ook Johan Voorberg, Jan-Willem de Jong, Teun en Timon van Dijk. Jan Dekker weet als enige niet wat er aan de hand is. Jeugd en senioren zijn op de hoogte. Maar bij Schaakmat wordt er niet ‘gelekt’.
Die avond hebben de senioren een alternatief programma. “Komen jullie ook al funschaken”, vraagt hij verbaasd. Niemand maakt Jan wijzer dan hij is. Dat Frans er ook al is, verbaast Jan wel. Hans Dekker, een broer van Jan, houdt zich schuil bij de garderobe. Pas als Jan’s vrouw Alida ook binnenkomt wordt het Jan duidelijk dat er iets bijzonders aan de hand is, waarvan hij kennelijk het middelpunt is. Maar waar het om gaat, hij heeft geen idee.
Ard Dekkeris onze contactpersoon bij de KNSB in dit verhaal. Om half 8 komt hij samen met Minze bij de Weg, coördinator opleidingen van de KNSB en redacteur van Schaakmagazine, binnen. Wim kondigt Minze aan bij de vele aanwezigen. Zonder microfoon (die is in de grote zaal in gebruik bij het CDA) vertelt Minze het volgende. Het Schaakmagazine organiseert jaarlijks een verkiezing “Vrijwilliger van het Jaar”. Daarvoor heeft Schaakmat Jan Dekker genomineerd. Een commissie, waarvan Minze deel uitmaakt, boog zich vervolgens over de kandidaten en oordeelde, dat Jan die titel toekwam. Daarom is hij naar Naaldwijk gekomen voor de officiële huldiging.
Minze waagt zich niet aan het noemen van alle activiteiten, waarmee Jan zich in de loop der jaren heeft beziggehouden. Hij vind ’t wel een indrukwekkende lijst en verbaast zich over de grote verscheidenheid. Hij memoreert dat Jan het niet van een vreemde heeft. Hij feliciteert Jan en overhandigt een boeket bloemen.
Daarna neemt Wim het woord. Hij zegt, dat heel Schaakmat en heel schakend Westland trots is om zo’n enthousiaste vrijwilliger in haar midden te hebben. Wim feliciteert Jan met de onderscheiding, die hij een eretitel en een oeuvreprijs noemt, die Jan dik verdiend heeft. Maar omdat Jan bij veel van die activiteiten steun had van anderen heeft hij het gevoel, dat een stukje van die glans ook afstraalt op de andere vrijwilligers in het Westland.
Wim gaat even terug in de tijd: “Dat het schaken jou met de paplepel is ingegeven, dat is nog duidelijk te zien. Het schaken druipt bij wijze van spreken nog van je kin, al zit daar inmiddels wel een baard op. Je vader was medeoprichter, daarna 40 jaar voorzitter en vervolgens erevoorzitter van Schaakmat. Intussen heb niet alleen jij, maar hebben ook je broers Ger en Ard hun sporen meer dan verdiend. Allround schaakleiders met een warme aandacht voor de jeugd”.
Wim bedankt Jan en besluit met de wens, dat Jan nog jaren doorgaat, want “we kunnen je nog niet missen”. Vervolgens overhandigt hij een bloemetje aan Alida en aan Minze.
HSB-voorzitter Ruurd Kunnen was verhinderd, maar de onderbond wordt prima vertegenwoordigd door competitieleider Arno Wiersma. Hij had geen idee, dat Jan zo actief was op schaakgebied al geeft hij wel toe de naam Dekker vaak langs te zien komen. Hij feliciteert Jan en geeft hem een puzzelkubus cadeau.
Intussen maakt Gerdien Dekker foto’s voor de site en voor het nageslacht. Na afloop wordt Jan door Minze geïnterviewd. Zie daarvoor het eerstvolgende Schaakmagazine. Veel externe schakers vertrekken daarna snel naar hun eigen club, Jan-Willem en Timon sluiten aan bij het funschaken en Minze en Arno blijven nog geruime tijd ‘plakken’.
