Schaakmat Westland

Voorheen Schaakmat en Westlandse Schaakcombinatie (W.S.C.)
Naast de HSB wedstrijden van diverse teams werd er bij Schaakmat ook nog voor de Onderlinge Competitie geschaakt

Vrijwilligersdag Schaakmat 2010

Diverse vrijwilligers hebben een verslagje gemaakt en we citeren hier stukjes van Jan en Alida Dekker, Kees Flikweert, Ad Oomes en de Kuifjes:

Op 5 juni waren we te gast bij Leo en Hélène Duijvesteijn, die samen met Wim en Jolande Duijvesteijn deze dag hadden georganiseerd.

Het thema van deze dag was de komende W.K. in Zuid-Afrika.

Na de koffie en nadat Wim de indeling van de verschillende teams voor elkaar had werd er gestart met een quiz met heel moeilijke vragen plus verschillende instinkers, die er voor zorgde dat het hele grondgebied van de fam. Duijvesteijn nodig was om te zoeken naar de antwoorden.

Het volgende spel was penalties schieten. Dat ontaardde in een strijd rond de penaltystip, of was het de middenstip, waardoor de stemming er goed in kwam.

Daarna en tijdens verschillende andere onderdelen kwam het er op aan een zo origineel mogelijke foto als team te produceren, wat door allerlei verschillende creaties tot grote hilariteit leidde. Er was ook een ruime voorraad oranjeattributen waarmee ook het thema van deze dag goed kon worden benadrukt.

Omdat Ard Dekker samen met Frans Vreugdenhil op de foto moest werd het nu tijd om Frans op de hoogte te stellen van het feit dat het feest al begonnen was en dat het hoog tijd werd om zich richting De Korenbloem te begeven.

In het kader van de voorbereiding op het komende WK werd er ook goed getraind op ingooien. Vanaf de Tafelberg moest worden ingegooid en de bal door teamgenoten met de borst (of het hoofd) worden opgevangen. En dan zo in genummerde emmers worden gedeponeerd. Het was al snel duidelijk, hoe zachter de borst, hoe hoger de score.

Wim Duijvesteijn hield op zeer professionele wijze de score bij. Het leek wel hogere wiskunde.  De voetbalfinale Duitsland tegen Brazilië, werd helaas gewonnen door Duitsland. Niet te hopen dat het werkelijkheid wordt, want dan grijpen wij naast de beker. Voor dit voetbalspel werden er steeds verschillende  ballen in het veld gebracht, van groot tot klein en zelf een ballon gevuld met water. Gele kaarten werden er uitgedeeld in de vorm van plaatsnemen op de Tafelberg en je helemaal in een oranje outfit kleden en tenslotte op de originele Zuid-Afrikaanse vuvuzela het goede geluid laten horen. Dat viel nog echt niet mee als je al buiten adem was. Elk team had een verzorger, die zo nodig de geblesseerde speler moest oplappen. Na verloop van tijd moest elk team een speler uit het veld sturen, zodat er tenslotte twee spelers overbleven. Het ging er hard tegen aan. Leo, de scheidsrechter, kon ook maar net aan de spelers in bedwang houden.

 

Na een zinderende strijd werd rond half zeven de barbecue door Michel en Jolande aangestoken. Wim had het ondertussen nog druk met de puntentelling.

Jolanda was de hele morgen al in haar keuken aan het bakken en braden geweest. Zij had een heuse Zuid Afrikaanse braai verzorgd. Werkelijk fantastisch en overheerlijk.

Ondertussen had Wim alle punten geteld en deze werden door Jan Dekker ook nog eens gecontroleerd.

Er waren twee ex equo nummers één. Kees Flikweert en Gré Kuijvenhoven (hoe het mogelijk is, zij had ingevuld dat ze geen voetbalkennis had en niet sportief is en het liefst toe kijkt) Deze twee konden dus weer op de inmiddels beruchte Tafelberg klimmen, om te strijden voor de eerste en tweede plek. Kees gokte als eerste mis op de vraag of ze in Zuid Afrika links of rechts rijden. Gré Kuijvenhoven werd hierdoor eerste en Kees Flikweert dus tweede. Derde en vierde waren weer gelijk.

Dus Frans Vreugdenhil en Hélène Duijvesteijn moesten ook weer de Tafelberg op klauteren. Hier kwam Hélène als derde uit de bus en Frans werd dus vierde.

En, hoe is het mogelijk, ook voor de poedelprijs was er een ex-equo. Olga Helmich en Leen Prins moesten dus ook  de Tafelberg op en in daar legde Olga beslag op deze felbegeerde  prijs.

 

Ad voegde het volgende nog toe: Dit verslag heb ik expres kort gehouden, zodat ik nog wat tijd voor wat anders overhoudt.

Het kan gek lopen. Als 61-jarige mijn eerste Schaakmat vrijwilligersdag. Ja, schaken is mijn in eerste instantie gedwongen, nu een geheel uit vrije wil gekozen passie. Al vier jaar sta ik ergens tussen de 25 en 30ste plaats van de onderlinge competitie ranglijst. Onbetwist hoogtepunt is de eerste prijs van groep 4 van de 55+. Je moet wel tegen je verlies kunnen als je bij Schaakmat speelt. Echt beter word ik niet. Hoe komt dit? Niet door het systeem Keizer. Nee, ik speel te aanvallend. Als 18-jarige kreeg ik al ruzie met mijn voetbaltrainer: ‘niet alleen aanvallen, maar ook meeverdedigen’. Als 38-jarige hardloper had ik moeite met het laatste gedeelte van de race: ‘krachten verdelen, je loopt te aanvallend’.

En nu dan schaken: 1. eerst ontwikkelen, 2.tijd gebruiken, 3. rokeren,  4. eventueel aanvallen. Er zijn schakers bij die als ze bij 3 zijn, al gewonnen hebben en 4 niet nodig hebben. Dat zal mij niet overkomen.

 

Dan moet mij nog van het hart dat schakers van die aardige mensen zijn: bescheiden, integer, vriendelijk. Ik gun ze die overwinning zo. Niet overdrijven Ad, zeg ik tegen mezelf. Het aantal schakers met een aan autisme verwante stoornis ligt volgens sommigen hoger dan bij de gemiddelde voetballer/hardloper. Of zouden ze daarom zo aardig zijn?