Schaakmat Westland

Juryrapport mooiste partij 2009-2010

Ieder jaar wordt door Schaakmat een prijs uitgereikt aan de indiener van de mooiste partij, die ter be­oor­de­ling is aangeboden aan de daarvoor ingestelde jury. Dit jaar zijn er twee partij­en ingele­verd. Om tot de mooiste partij te komen wordt een onderzoek gedaan. Bij dit onderzoek komt een aantal sub­jec­tie­ve punten aan de orde, zoals:

• Is de partij zodanig opgeschreven en aangeboden dat hij naspeelbaar is?
• Heeft de partij elementen in zich die het mooie van de schaaksport tonen?
• Zijn er verrassende wendingen die leiden tot een mooi resultaat ?
• Levert de partij misschien nieuwe inzichten op?
• Verdient de indiener een waardering voor zijn geleverde prestatie?

Beoordeling:

De volgende partijen zijn ingeleverd op volgorde van speeldatum:

Beide partijen werden zodanig ingeleverd dat zij goed naspeelbaar waren.

Partij 1

De eerste zetten verliepen volgens het boekje. De opening met de naam Vierpaardenspel kwam bijna in beeld. Zwart week met de vierde zet als eerste af van de in die opening gebruikelijke paardzet (Pf6). Daarmee nam hij een risico maar zette hij wit wel aan het denken en lokte wit vervolgens uit tot het nemen van risico’s. Wit dreigde met het paard op g5 ( zie figuur 1) maar haalde dit paard terug nadat de zwarte loper op g4 de dame aanviel. Dit blijkt het keerpunt in de partij te zijn. Hier werd de aanval van wit verwisseld voor de verdediging van wit en kreeg zwart achtereenvolgens kans op kans. Zwart wist deze kansen goed te benutten en bracht de partij snel tot een einde.

Partij 2

Het mag als een uitdaging voor de jury worden beschouwd om een partij te beoordelen van dit niveau. Het begon al met de opening. In de drie boeken van ‘Van der Sterren’ kwam deze opening niet voor en ook in een boek van Dr. Max van Euwe werd de opening niet gevonden. Fritz maakt er een Scan­di­navische verdediging van, dus dat moet het zijn. De eerste 13 zetten liepen gelijk met de theorie, daarna rokeerde wit, waardoor zwart initiatief kreeg. Dat kan je Peter maar beter niet geven! De strijd laaide stevig op. Volgens Fritz was de stelling op zet 27 nog in evenwicht. Daarna gebruikte Peter de tactiek, waarvan menige tegenstander kippenvel krijgt. Hij gaat denken in tijd van de tegenstander en speelt dan zelf zeer snel. Dit levert het dilemma voor de tegenstander op van “ga je mee doen, of blijf je stoïcijns in je eigen tempo doorspelen. Met deze tactiek overrompelt Peter menige clubgenoot. Ondanks het bekend zijn met deze methode weet Peter menigeen keer op keer te verassen en uit te lokken tot een verkeerde zet, waarna de oogst kan worden binnen gehaald.

Conclusie

Beide partijen zijn zeer de moeite waard om door te nemen. De eerste partij komt vaker op bord en de tweede kan leerzaam zijn om een juiste tactiek te bepalen. Met name brengt Peter door zijn aanpak van het schaken een nieuwe dimensie in het spel. De tegenstander die zich niet goed daarop heeft voorbereid gaat reddeloos ten onder. Het verdient aanbeveling om deze partij goed te bestuderen.

Gezien de unieke speelwijze van Peter is de jury van mening dat Peter een bijzondere inbreng heeft in onze vereniging en dat hij daarmee iets moois toevoegt. Het gevolg van deze redenering kan dan ook niet anders dat de tweede partij deze keer als mooiste moet worden beschouwd..

De winnende partij is dus de partij tussen Peter Eering en Leno den Broeder.

12 april 2010

De jury